Bir dostun kaleminden...

İhvanım…!

Bir rastlantıydı tanışmamız

Tam da gözlerinin karasına takılıp düşecekken

Sen tuttun ellerimden

Bıraksaydın da boğulaydım varlığında

Hatta yok olaydım mahsunluğunda

İhvanım…!

Tamda  ümidimi kesmeye ramak kalmışken,

Geldin kış bastırmış yazıma

Çehrenin nuruyla avutuyorum şimdileri kendimi

Nazar ile bakarken sana

Teselli ediveriyor gülüşün beni

Ve hamd ile diriliyorum

Çamura bulanmaya ramak kalmışken

Boğazıma kadar acizliğe batmışken

Hızır mıydın ? Neydin sen

Tut  çatlamış ellerimden

Dün eskiciye satmıştım katılaşmış kalbimi

Sattım dediysem parada almadım

Yeter ki benden al bunu dedim

Taşlanmış bir kalp ile ha vardım ha yoktum

Dün varlığımı bir eskiciye sattım

Bugün varlığıma sende vardım

Kalp takviyesi gibi geldin kanı çekilmiş bedenime

Kalbim eskicide kalsın

Hatta bakıp bakıp ibret alsın

İhvanım…kalbimi verdim eskiciye

Seni  koydum kalbimin yerine…

                                                        Eslem