İhtiyar Hafız'ın Günlüğü: Sevgili peygamberim.......

İhtiyar Hafız'ın Günlüğü: Sevgili peygamberim.......: Bana sorsanız dünyada en zor uğraş nedir diye,hiç düşünmeden annelik derdim. Hakikaten çocuk yetiştirmek çok zor bir iş. Zor olmakla  bera...

Cenneti Hayal Edebilir Misiniz?

FE SABRUN CEMİLÜN.........

"Ey Rabbimiz! Üzerlerimize sabır dök, ayaklarımızı sabit tut ve kâfirler topluluğuna karşı bize yardım et!"
Rabbimiz bize sabrını dök. senden gelecek yardıma öyle muhtacızki.. sabrın sonu selamettir derken büyükler sabretmeyi öğretmemişler.
bize senin sabrın gerek yüce rabbim. bize senin yardımın...
artık nelere sabredeceğim bilemiyorum.. yada ben sabretmeyi bilmiyorum. Yoruluyorum.. Sabretmeye çalışırken yanlız kalmaktan yoruluyorum. Sabır müminin en büyük silahıyken o silahı kullanmayı bilmemek ne kötü..
Sabırsızız.....
Bilmiyoruz...
Sabrı öğretmediler bizlere hiç büyüklerimiz...
Ağlarken bebeğimiz nasıl sabredelim öğretmediler.
Bizi yıprattılar işlerin güçlerin hengamenin ortasında yıprandıkda evlatlarımıza sabrımız kalmadı.
Bebeğimiz ağlarken sabrın ne olduğunu öğrenemedk.
Çünkü sabrımızı tükettiler bizim. 
Yordular yada kendi kendimizi yorduk.
Kadın dediler tüm yükü üzerimize yüklediler..
Kadın her işi yapar dediler ve sadece seyrettiler.
Yüklenmeye uğraşırken tüm dertleri evlatlarımıza yükledik sinirleri
Rabbim üzerimize sabrını dök...
Bizi ES-SABIR ismi şerifinle terbiye eyle..
CUMAMIZ BEREKETLER VE SABIRLAR GETİRSİN....DUA İLE...

.....................DOSTTAN........

Bir tek,kelimelerim vardi beni anlayan beni anlatan. Anne olunca kelimeler mi beni terk etti yoksa ben mi kelimeleri... Bazen anlatamıyorum kendimi,kendime... Yine arıyorum beni bana anlatan kelimelerimi. Beni,anlamak,isteyene anlatan cümlelerimi arıyorum lakin,bulamıyorm... Köreldi mi duygularım anne olunca? Hayır hayır daha da derinleşti canımı kucagıma alınca... Daha da ağırlaştı sorumluluklarım ve duygularım. Belkide bu yüzden kelimelerle anlaşamayışım,unutmuşluğum... Velhasıl anneyim ANNE... iki hece dört harf ve tek kelime ANNE....

BİZ..........

Biz insanız,
olmuyor.
 Verilen sözler tutulmuyor.
 İnsan ne yapacağını kurarken içinde yapamıyor. Boşluklar dolusu oluyor içi. Her yer bomboş oluyor. İstemeyeceğim derken bitmiyor istekleri. Yapmayacağım derken bitmiyor yapacakları. İnsanız biz biraz eksiğimiz biraz fazlamızla insanız. Yarım'ız bazen, bazende çeyrek... Biz aslında tam olmaya çalışanız. Neyiz, ne değiliz diye düşünürken kavganın ortasında bulanız kendimizi. Evlatları yetiştirirken kendimizi kaybedeniz. Biz insanız hep eksik bir yanımız. Hep fazla bir yanımız.
 Ve biz kadınız... Nefse en çok yenileniz, en çok kavga çıkaran belkide. Duygusallığın yanında asabiyizde biraz. Biz kadınız en hoyrat olanız.Ve en hoyratça kullanılanız.Biz idare edilmeye en mahkum. İdare ederken çoğu zaman, idareyi elimizden kaçırdığımızda olur zaman zaman. Biz anneyiz eksikleri tamamlamaya çalışırken, evlatların yanında eşleri büyüteniz. Ama kendimiz hep küçük kalanız. Büyümeye fırsatımız yokken bi anda yaşlananız. Ve yine biz insanız. Nefis taşıyanız. Sevgiyi şefkati paylaştırırken sevgiye ve şefkate en aç olanız....
Biz muhtaçız,Senden gelecek her hayra muhtacız Allahım......

hocanne....: Perçinliyorsun.

hocanne....: Perçinliyorsun.: Sana ilk kez yazıyorum. Bugüne dek sana yazmayışımın sebebi nedir bilmiyorum. Adını anmanın gereksiz olduğunu düşünmemden mi? Duygusal olara...

DÖNMEK YOK...

Hedefimi belirledim

Mihre yolculuk vakti

Azığımı aldım

Dönmeyecekmiş gibi son kez

Son kez baktım

Hamuş halini seçtim

Yollara yalnız düştüm

Madden boştum, manen dopdolu

Ufuk çizgisini arar gibi

Sanki ona varacakmış gibi

Mihre yürüdüm

Hamuştum !!!

Gözleriyle konuşan

Bir hamuş olarak yürüdüm

Gideceğim yer belliydi

Ama orası çok uzaktı.

Dönmek yoktu,

Yalnız düştüğüm yollarda

Yalnız ölmek olsa da sonunda

Dönmek yoktu

Hedefim imkânsızdı

                                         Ama dönmek yoktu                                                                                                                       eslem